उजळो प्रकाश, मनाचे गाभारी
राहूदे उभारी सर्व काळ
पुन्हा उजाडले, स्वर्णमयी झाले
अंतर्यामी तेओ दीप माळ
उष:काल झाला, तिमिर निमाला
उदयाला आला रवीराया
नश्वरच होता कालचा काळोख
ईश्वरच होता सांभाळाया
सर्वसत्ताधीश जगाचा नियंता
सोडी भावचिंता जाळी देहा
उफराटे कारे मांडियले पाट
त्याने दिले ताट कसे पहा!
Posts
No comments:
Post a Comment