त्या कळ्या

त्या तुझ्या उंबर्‍यावरती

मी कळ्या ठेवल्या होत्या

झाली फुले तयांची ?

कोमेजून गेल्या का त्या ?

मी उंबर्‍यात अडखळलो

माघारी तेथून फिरलो

निश्वास काळ्यांचा का त्या

तुज समजाऊन घेता आला ?

मी दूर दूर जाताना

अवचीत मागे वळलो

त्या धूसर वाटांवरती

कोलाहल झाला होता

वळणांच्या पुढती वळणे

तू अनोळखी झालीस

अशी त्याच उंबर्‍यावरती

परतून जरी आलीस

नरेंद्र प्रभू

    

विपश्यना

समर्पण भावना

आनापान क्रिया

शांतीची कामना

आज असे

शील, सदाचार

प्रज्ञा व्यवहार

मन ताळ्यावर

येत असे

रागव्देष विकार

अंतराच्या पार

भवदु:ख हर  

हिच आस

स्थितप्रज्ञ वृत्ती

सजग प्रवृत्ती

संवेदना जागती

देहभर

मन हो निर्मळ

करुणेचे बळ

मैत्रीच केवळ

आता उरे

समाधी लागता

हरती भवचिंता

न उरे आता

दु:ख, लोभ

आपुलेच रुप

पाहिले मी डोळा

अनुपम्य सोहळा

होत असे  

अखंड ती धारा

वेदने निचरा

जाणीव करीतो  

अनित्यबोध

समर्थ तो धर्म

करील सकळा

अंतरी उमाळा  

मंगलमैत्री  

  

नरेंद्र प्रभू