वाङनिश्चयाचा दिन

 

हाच असे दीप हाच ध्रुवतारा

पाहते मी त्याला बसून माहेरा

वाङनिश्चयाचा दिन उगवला

गंध धुंद आणे मनीचा फुलोरा

किती आठवणी गोळा सभोवती

उगाच मनात दाटे पहा भीती

धकधक वाढे श्वास मागे पुढे

सखया सोडव तूच रे हे कोडे

वरूण वरून दिसे तसा नसे

सोडवू पाहते गुंततच जाते

अवचित झाला तोच प्राण सखा

अधिपती आला घेऊनिया सुखा

चल आता करू जीवन साजीरे
उधाण मनाला नाही थांबणारे
होऊ दे प्रीतीची बतसात आता 
सोयरीक होई पाहता पाहता

नरेंद्र प्रभू
१३ डिसेंबर २०२५