अंतर्यामी तेओ दीप माळ

 

उजळो प्रकाश, मनाचे गाभारी

राहूदे उभारी सर्व काळ

पुन्हा उजाडले, स्वर्णमयी झाले

अंतर्यामी तेओ दीप माळ

उष:काल झाला, तिमिर निमाला

उदयाला आला रवीराया

नश्वरच होता कालचा काळोख

ईश्वरच होता सांभाळाया

सर्वसत्ताधीश जगाचा नियंता

सोडी भावचिंता जाळी देहा

उफराटे कारे मांडियले पाट

त्याने दिले ताट कसे पहा!