अशीच अवचित सांज रंगली
नभ काजळी दूर जाहले
रक्त लालीमा घेऊन भवती
क्षितिज आता नटून आले
ती सांज धरेवर उतरू पाहे
चंदेरी अंगरखां लेऊन
टिपूर चांदणे सभोवताली
सरोवराचा नीलम दर्पण
संध्याराणी येईल आता
सखा सोबती असेल काहो?
मिलन त्यांचे होईल की ती
लपून राहील दूर पहा हो !
सगे सोयरे आतुर झाले
कळ्या सभोवती फुलून आल्या
सहवासही त्यांचा खुलूदे
शुक्र लागला हसावयाला
नरेंद्र प्रभू
५ नोव्हेंबर २०२५
Posts
.jpg)
