घन बरसू दे

 

धावत होती कालच दुडूदुडू असे वाटते

मनात उरले कधीच सरले असे वाटते

सोनपावले घेऊन आली क्षण सोन्याचे

तालावरती पदन्यास करी स्वछंदी नाचे

 

अशी अचानक लयीत येऊन जरा थबकली

वाळूसम ती कितीक वर्षे सरकून गेली

रंगमंच हा फिरतो आहे आयुष्याचा

जरा थांबना वेध घेऊ दे तुझ्या मनाचा

 

धृतलयीतच खेळ चालला तुझा असा हा

कधीच सरला काळ तुझा तो बालपणाचा

अशीच पडू दे  तालावरती तुझी पाऊले

घन बरसू दे तुझ्यावरी तो आनंदाचा

 

नरेंद्र प्रभू

११ ऑगष्ट २०२५

शुक्र लागला हसावयाला

अशीच अवचित सांज रंगली 

नभ काजळी दूर जाहले

रक्त लालीमा घेऊन भवती 

क्षितिज आता नटून आले

ती सांज धरेवर उतरू पाहे 

चंदेरी अंगरखां लेऊन

टिपूर चांदणे सभोवताली 

सरोवराचा नीलम दर्पण

संध्याराणी येईल आता 

सखा सोबती असेल काहो?

मिलन त्यांचे होईल की ती 

लपून राहील दूर पहा हो !

सगे सोयरे आतुर झाले

कळ्या सभोवती फुलून आल्या 

सहवासही त्यांचा खुलूदे 

शुक्र लागला हसावयाला 

नरेंद्र प्रभू 

५ नोव्हेंबर २०२५