आनंद तरंग

तूझ्या पाखरांना कुणाचा दिलासा?

कुणी ना उसासा टाकतसे

कुणी खेद खंती नसे डुंबलेला

आनंद सोहळा होत असे

असे पर्ण संभार ज्यांच्या कपाळी

तयांना जीवन मिळते कसे?

सदासर्व काळी तयांचा तू माळी

नित्य नवे रुप घेत असे

नसे दीर्घ चिंता उद्याच्या दिसाची

आनंद तरंगी नाचतसे

जगावे जीवन कसे मानवाने

त्याचीच प्रचिती रोज दिसे

नरेन्द्र प्रभू