‘स्नेह’संमेलन

खरं तर अशा संमेलनात मी बावचळून जातो.  स्नेहसंमेलनात, लग्नाच्या हॉलमध्ये बसून नेमकं काय करायचं? एवढ्या गजबजाटात ना धड कुणाशी बोलता येत, ना सर्वांची खुशाली विचारू शकत. त्यात पुन्हा एखादा राहून गेला तर पुन्हा रुसवा! (असं आपलं उगीचच आपण वाटून घ्यायचं.)  पण काल ईशा टूर्सच्या स्नेहसंमेलनात खरी मजा आली, कारण तिथे जमलेली मंडळी आत्माराम परब या माझ्या लाडक्या मित्राच्या प्रेमाखातर जमली होती आणि त्यामुळे उद्देश स्पष्ट होता. त्या पैकी कित्तेकाना मी ओळखच नव्हतो त्यामुळेही डॉ. दिपक रेवंडकर, नाईक काका, धायीमाडे दांपत्य, साळसकर दांपत्य  असे मोजके लोकंच संवाद साधण्यासाठी मला उपलब्ध होते. आणखी एक म्हणजे आपली नेहमीची ‘टीम ईशा’ बर्‍याच दिवसांनी भेटणार होती.

 कालचं संमेलन वेगळं होतं. वर उल्लेखलेले सगळे भेटलेच पण मला व्यासपीठावर बसण्याची संधी मिळाल्याने तिथून मला जमलेल्या मंडळींचे चेहरे न्याहाळता येत होते. ती मंडळी खरंच आत्माच्या प्रेमापोटी वेळ काढून आली होती. सगळ्यांच्या चहर्‍यावर उत्साह होता आणि ती आत्माने सांगितलेल्या गोष्टी मनापासून ऎकत होती. मी सुद्धा मला माहित असलेल्याच गोष्टी पुन्हा नव्याने ऎकत होतो. या  माणसाला ऎकणं, त्याच्या सहवासात चार घटका व्यतीत करणं म्हणजे एक आनंद सोहळा असतो. सतत उत्साहाचं कारंजं जवळ घेवून हा माणूस वावरत असतो. नवनवीन कल्पना, नवी माणसं, सहलीचं सोनं व्हावं म्हणून होणारी धडपड आणि मुख्य म्हणजे सकारात्मक विचार यामुळे माणसं त्याच्याकडे खेचली जाताता, त्याचीच होवून जातात.  काल हे मी अनुभवत होतो.

‘ईशा टूर्स’ च्या सहलींना गेलेले पण त्या सहलींना आत्माराम गेला नव्हता असे अनेकजण ईशा टूर्स बद्दल बोलत होते ते ऎकून आणखी बरं वाटलं कारण आत्माच्या अनुपस्थितीतही त्या सहली तेवढ्याच यशस्वी झाल्या होत्या. आम्ही ईशा टूर्सबरोबरच सहलीला का जातो यावरचं प्रत्येकाचं मत ऎकताना मुठभर मास अंगावर चढत होतं.    

मित्रहो, जीवन हा एक प्रवासच आहे. त्या प्रवासात येणारी सगळीच ठिकाणं आपल्याला आवडतीलच असं नाही, पण आपण ठरवून केलेल्या सहली मात्र अशा चीरस्मरणीय होणार असतील तर त्याहून चांगलं असं काही नसतं. त्या सहलींचा दरवळ आठवणींच्या रुपाने असा पुन्हा पुन्हा अनुभवता यावा म्हणून अशा सहलींना गेलं पाहिजे, अशी संमेलन होत राहिली पाहिजेत. काल त्याचा एक भाग बनता आलं आणि सुखद स्मुतींच्या हिंदोळ्यावरचे ते क्षण पुन्हा एकदा जगता आले. “टीम ईशा’, आत्मा धन्यवाद.

असा विसावा या भूमीवर 

तुझ्या संगती सदा घडूदे!

स्नेहाळांच्या हिंदोळ्यावर

पुन्हा एकदा मला झुलूदे! 

ता.क. काल मांडलेल्या खुर्च्या कमी पडल्या आणि त्या आणखी मागवाव्या लागल्या. अनीला मॅडम तुम्ही इतरांच्या कष्टाचं सोनं केलत. 

वैद्यसर उत्तम सुत्रसंचालन, किती गोड बोलता तुम्ही!     

नरेंद्र प्रभू