कालचा सुर्य मावळला
रवी उदयाला येतो आहे
सांडले तृणांवर दवं ते
जे विरून गेले होते
कालचे दु:ख जे आता
हलकेच वाटते आहे
सुख पुन्हा उषेचे वाटे
जे काल लालीमा होते
रक्ताची नाती तुटली
गुंताच वाढतो आहे
हे बंध नव्याने जुळती
जे काल पारखे होते
काळाचा महीमा आहे
दिस दीसामागूनी येतो
झडलेल्या पानामागून
हा नवा धुमारा फुटतो
नरेंद्र प्रभू
०६/१२/२०१८
No comments:
Post a Comment