कंठाशी आले प्राण

‘सागरा प्राण तळमळला’ ऎकून सानूडी अशी व्याकूळ झाली.

      

कंठाशी आले प्राण नेऊनी आण मला तू आई

त्या तिथे वाटते सुख म्हणून ही घाई ॥

मी खेळत असते तिथल्या झाडांसंगे

ती दडून बसली खारुताई मागे

भुकेले काक, सुकली बघ बाग, जिव ग जाई

त्या तिथे वाटते सुख म्हणून ही घाई ॥

हा इथला खाऊ नसतो बाई गोड

त्या तिथेच आहे सावलीचे मम झाड

दुधाची हाक, निजेचा धाक नको ग बाई  

त्या तिथे वाटते सुख म्हणून ही घाई ॥

मी असता त्या तिथल्या माळावरती

आकाश रंगूनी जाई ते बघ किती  

या इथे काय ठेविले असे ग आई

त्या तिथे वाटते सुख म्हणून ही घाई ॥

अशी आली तिथली याद आज बघ किती

किती लपंडाव हा करू मी सख्यां सोबती

दाटला कंठ, नयनी बघ पाणी सतत ते वाही

त्या तिथे वाटते सुख म्हणून ही घाई ॥

नरेंद्र प्रभू

१४/०४/२०१६