मन पाऊस पाऊस
गात्र गात्र झालं ओलं
नसा नसातून वाहे
त्याचं भावंडं धाकलं
एका सरीतच न्हालं
मन ओलं ओलं चिंब
थेंबा थेंबातून दिसे
जीवनाचं प्रतिबींब
मन एवढं एवढं
जसा राईचाच दाणा
कोंब फुटला केव्हाचा
आता फुटू पाहे पान्हा
मन झालं आता तृप्त
पाऊसही तो थांबला
धरणीच्या लेकराला
त्याने घास भरवला
नरेंद्र प्रभू
Posts
क्या बात है!
ReplyDelete