जुईच्या कळ्या

बघ जुई अंगणात चंद्र किती वर आला

तुला पाहून आता तो झाडा मागे ग लपला

तू ही लपवल्या कळ्या, कुपी बंद तुझा गंध

कुठे जाऊ? कसा घेऊ? तुझा भारला सुगंध

लाख आर्जवे ही केली, पाणी शिंदून घातले  

गोरसानेही मी आता सडा शिंपणं ते केले

हसे कोवळी पालवी, लता तरूवर गेली

चैतन्याच्या पानावर एक कळी उमलली

बघ जुई अंगणात चांद पुनवेचा आला

तुला पाहून हासला, तुझा गंध धुंद झाला 

नरेंद्र प्रभू