सुखांत

हितगुज गोष्टी सांगू कशा मी, तू असशी दूर देशी

कितीक जाहला आठवणींचा गुंता हा मज पाशी

ती नजर सुखाची अन ममतेची, गालावरची लाली

साद घालते तूझीच ती सय आम्रतरूच्या खाली

शितल वारा, धुंद गारवा, नको नकोसा होई

एक कटाक्ष तव मायेचा विसाऊन मज जाई

तो पदरव कसला? मंजुळसा स्वर पैजणात ग गाई

आभासाचा भास जाहला तरीही सुखांत होई

नरेन्द्र प्रभू