सुख वाटे जीवा......!

एखद्या दिवशी पहाटे उठल्यापासून संपूर्ण दिवसभर गाण्याची एक ओळ सारखी ओठावर येत असते. घरात, प्रवासात, कार्यालयात कुठेही गेलं तरी मग ते गाणं आपली पाठ सोडत नाही. मनात सारखं रुंजी घालत राहतं. कित्येक दिवस न ऎकलेलं हे गाणं मनात येतं कुठून? रात्रीच्या झोपे नंतर, विश्रांतीनंतर गाण्याची ती ओळ एकदा का ओठावर आली की सतत येत राहते. मन प्रफुल्लीत करत राहते. त्या दिवसाचं सोनं होतं. कोण वाजवतं ती तबकडी मनात. आज पर्यंत ऎकलेल्या असंख्य गाण्यांमधून नेमकी हीच ओळ का? बर ती गुणगुणल्यानंतर समाधान का मिळतं? परत परत त्याच त्या ओळीवर येऊन ती आपण का गात राहतो? एक गंम्मतच आहे नाही? आज उठल्या उठल्या भिमसेन जोशींनी गायीलेली

‘जातां पंढरीस सुख वाटे जीवा।
आनंदे केशवा भेटतांचि॥‘

ही ओळ ओठावर आली, सारखी येतच राहीली.